| En vuggevise er en beroligende sang, som regel sunget til små børn, før de går i seng, med den hensigt at fremskynde den proces. Som et resultat, de er ofte simple og repetitive. Lullabies kan findes i alle kulturer, og da den antikke periode | |
| Bíum bíum bambaló, Bambaló og dillidillidó Vini mínum vagga ég í ró En úti biður andlit á glugga Þegar fjöllin fimbulhá fylla brjóst þitt heitri þrá, Leika skal ég langspil á – Það mun þinn hugan hugga Bíum bíum bambaló, Bambaló og dillidillidó Vini mínum vagga ég í ró En úti biður andlit á glugga Þegar veður geisa grimm, Grúfir yfir hríðin dimm, Kveiki ég á kertum fimm, Burt flæmi skammdegisskugga |
Augað mitt og augað
þitt, og þá fögru steina mitt er þitt og þitt er mitt, þú veizt, hvað eg meina. Þig eg trega manna mest mædd af tára flóði, ó, að við hefðum aldrei sést, elsku vinurinn góði. Langt er síðan sá eg hann, sannlega fríður var hann, allt, sem prýða mátti einn mann, mest af lýðum bar hann. Engan leit eg eins og þann álma hreyti hjarta. Einn guð veit eg elskaði hann af öllum reit míns hjarta. Þó að kali heitur hver, hylji dali og jökul ber, steinar tali og allt, hvað er, aldrei skal eg gleyma þér. Augað snart er tárum tært, tryggð í partast mola, mitt er hjartað sárum sært, svik er hart að þola. Beztan veit eg blóma þinn, blíðu innst í reitum. Far vel Eyjafjörður minn, fegri öllum sveitum. Man eg okkar fyrri fund, forn þó ástin réni. Nú er eins og hundur hund hitti á tófugreni. |
| Þið kannizt við
jólaköttinn - sá köttur var griðarstór Fólk vissi'ekki hvaðan hann kom eða hvert hann fór Hann glennti upp glyrnurnar sinar glóandi báðar tvær Það var ekki heiglum hent að horfa í þær Kamparnir beittir sem broddar upp úr bakinu kryppna há og klærnar à loðinni löpp var ljótt að sjá Því var það, að konurnar kepptust við kamba og vefstól og rokk og prjónuðu litfagran lepp eða lítin sokk Þvi kötturinn mátti' ekki koma og krækja í börnin smá Þau urðu að fásína flík þeim fullorðnu hjá Og er kveikt var á jólakvöldið og kötturin gægðist inn stóðu börnin bísperrt og rjóð með böggulinn sinn Hann veifaði stélinu sterka hann stökk og hann klóraði' og blés og var ýmist uppi í dal eða úti' um nes Hann sveimaði, soltinn og grimmur í sárköldum jólasnæ og vakti í hjörtunum hroll á hverjum bæ Ef mjálmað var aumlega úti var ólukkan samstundis vís Allir vissu' að hann veiddi menn en vildi ekki mýs Hann lagðist á fátæka fólkið sem fékk enga nýja spjör fyrir jólin - og baslaði og bjó við bágust kjör Frá því tók hann ætið í einu allan þess jólamat og át það svo oftast nær sjálft ef hann gat Því var það, að konurnar kepptust við kamba og vefstól og rokk og prjónuðu litfagran lepp eða lítin sokk Sum höfðe fengið svuntu og sum höfðu fengið skó eða eitthvað, sem þótti þarft en þad var nóg Þvi kisa máti' engan eta sem einhverja flíkina hlaut Hún hvæsti þá heldur ljót og hljóp á braut Hvort enn er hún til, veit ég ekki en aum yrði hennar för ef allir eignuðust næst einhverja spjör Þið hafið nú kannske í huga að hjálpa, ef þörf verður á máske enn finnist einhver börn sem ekkert fá Máske, að leitin að þeim sem líða af ljósskorti heims um ból gefi ykkur góðan dag og gleðileg jól |
Sofðu unga ástin mín. Úti regnið grætur. Mamma geymir gullin þín, gamla leggi og völuskrín. Við skulum ekki vaka um dimmar nætur. Það er margt sem myrkrið veit minn er hugur þungur. Oft ég svarta sandinn leit, svíða grænan engireit. Í jöklinum hljóða dauðadjúpar sprungur. Sofðu lengi, sofðu rótt, seint mun best að vakna. Mæðan kenna mun þér fljótt, meðan hallar degi skjótt að mennirnir elska, missa, gráta og sakna
Bærinn minn bærinn minn og þinn sefur sæll í kyrrð fellur mjöll hljótt í húmi á jörð grasið mitt grasið mitt og þitt geymir mold til vors Hjúfrar lind leynt við brekkurót vakir eins og við lífi trútt kyrrlátt kalda vermsl augum djúps útí himinfyrrð starir stillt um nótt Langt í burt vakir veröld stór grimmum töfrum tryllt eirðarlaus óttast nótt og dag augu þín óttalaus og hrein brosa við mér björt Vonin mín blessað brosið þitt vekur ljóð úr værð hvílist jörð hljóð í örmum snæs liljuhvít lokar augum blám litla stúlkan mín |
| Afi minn og amma mín úti á Bakka búa. Þau eru bæði sæt og fín, þangað vil ég fljúga. Úmbarassa, úmbarassa Úmbarassasa, hey! *** My grandpa and my grandma Live on the farm Bakki. They are both nice and sweet. I want to fly there. Umbarassa, umbarassa Umbarassasa, hey! |
Meistari Jakob, Meistari Jakob! Sefur þú? Sefur þú? Hvað slær klukkan? Hvað slær klukkan? Hún slær þrjú. Hún slær þrjú. *** Master Jacob, Master Jacob! Are you asleep? Are you asleep? What time does the bell strike? What time does the bell strike? It strikes three. It strikes three. |